انواع عفونت های واژن از تشخیص تا درمان

اکثر خانم ها در طول دوران زندگی خود حداقل یک بار به عفونت های واژن مبتلا شده اند. گاهی علائم آزار دهنده این بیماری به قدری خانم ها را دچار ناراحتی می کند که همواره با امتحان کردن روش های درمان خانگی و حتی مصرف داروهای آنتی بیوتیک مختلف سعی در بهبود این علائم دارند. اما گاهی اوقات به دلیل متفاوت بودن و خاص بودن این علائم، تشخیص را کمی دشوارتر می کند. در هر صورت توصیه اکید بر این است که برای تشخیص دقیق و یافتن یک روش درمانی موثر به منظور رفع عفونت های واژینال به یک پزشک متخصص زنان در ساری مراجعه نمایید تا پس از بررسی شرح حال عمومی شما و معاینه دقیق، بهترین روش درمانی را برای شما برگزیند.

 

 

 

واژینیت چیست؟

واژینیت تحریک و یا التهاب واژن عارضه ای است که معمولا با علائمی مانند ترشح، تحریک و یا خارش مشخص می شود. علت واژینیت را نمی توان فقط براساس علائم یا معاینه فیزیکی تعیین کرد. برای تشخیص صحیح، انجام آزمایشات آزمایشگاهی لازم است.

انواع عفونت های شایع واژن چیست؟

واژینوز باکتریال

واژینوز باکتریال (BV) شایع ترین علت بروز علائم واژینیت در خانم ها در سنین باروری است. واژینوز باکتریال منعکس کننده تغییر در اکوسیستم واژن است. این عدم تعادل، از جمله تغییرات pH ، هنگامی اتفاق می افتد که باکتری های غیر طبیعی بیش از باکتری های طبیعی شوند. تغییر در شرکای جنسی و انجام دوش واژینال ممکن است خطر ابتلا به واژینوز باکتریایی را افزایش دهد.

 

علائم واژینوز باکتریال

از جمله علائم شایع واژینوز باکتریال ترشحات غیرطبیعی و بویایی واژن است. بوی ماهی مانند به ویژه بعد از مقاربت جنسی بسیار قابل توجه است. خانم های مبتلا به واژینوز باکتریال ممکن است هنگام ادرار یا خارش در اطراف قسمت خارجی واژن یا هر دو دچار سوزش شوند. با این حال، تقریبا نیمی از زنان با علائم بالینی واژینوز باکتریال هیچ علائمی را گزارش نمی کنند. معمولا متخصص زنان و زایمان ممکن است هنگام معاینه فیزیکی این علائم را مشاهده کند و با انجام آزمایش های واژن، تشخیص بیماری را تأیید کند.

تشخیص عفونت واژینوز باکتریال

اغلب هنگام بررسی نمونه ای برداشت شده از مایع واژن زیر میکروسکوپ می توان به وجود ارگانیسم های مرتبط با واژینوز باکتریال را تشخیص داد. واژینوز باکتریال براساس عدم وجود لاکتوباسیل و کاهش اسیدیته یا تغییر در میزان PH مایع واژن تشخیص داده می شود.

درمان واژینوز باکتریال

تمام خانم های مبتلا به این عفونت باید از احتمال انتقال عفونت از طریق رابطه جنسی مطلع شوند تا درمان های موثر برای آنها ارائه شود. این عفونت می تواند با مصرف آنتی بیوتیک درمان شود. با این حال بسیاری از خانم هایی که علائم این بیماری را ندارند بیماری را بدون درمان رها می کنند.

عوارض عفونت واژینوز باکتریال

محققان ارتباطی بین عفونت واژینوز باکتریال و بیماری التهابی لگن (PID) نشان داده اند که می تواند باعث ناباروری و حاملگی لوله ای یا (خارج رحمی) شود. همچنین این بیماری می تواند منجر به پیامدهای نامطلوب بارداری، از جمله زایمان زودرس و تولد نوزادان کم وزن شود. علاوه بر این می تواند حساسیت خانم ها به سایر بیماری های مقاربتی مانند کلامیدیا و سوزاک را افزایش دهد.

عفونت تریکومونیازیس

تریکومونیازیس، یک بیماری مشترک مقاربتی (STD) است که سالانه افراد بسیاری در سراسر جهان به آن مبتلا می شوند. علت این عفونت، انگلی تک سلولی به نام Trichomonas vaginalis است. مجرای ادرار شایع ترین محل بروز عفونت در مردان است و در خانم ها، واژن شایع ترین محل عفونت تریکومونیازیس است.

علائم عفونت تریکومونیازیس

مانند بسیاری دیگر از بیماری های مقاربتی، اغلب بدون هیچ علامتی رخ می دهند. مردان تقریباً علائمی ندارند. اما علائمی که در خانم ها بروز می کند معمولاً طی پنج تا 28 روز پس از مواجهه ظاهر می شوند. علائم در زنان شامل ترشحات واژینال به رنگ زرد، سبز یا خاکستری همراه با بوی شدید، ناراحتی هنگام مقاربت و ادرار دردناک است. تحریک و خارش ناحیه دستگاه تناسلی خانم ها و در موارد نادر، درد پایین شکم نیز می تواند جزء علائم دیگر این بیماری باشد.

درمان عفونت تریکومونیازیس

از آنجا که آقایان در صورت عدم وجود علائم می توانند بیماری را به شریک جنسی خود منتقل کنند، برای از بین بردن انگل ترجیح داده می شود هر دو شریک زندگی برای درمان اقدام کنند. مترونیدازول دارویی است که برای درمان افراد مبتلا به تریکومونیازیس استفاده می شود. این دارو معمولاً در یک دوز تجویز می شود. افرادی که این دارو را مصرف می کنند نباید الکل بنوشند زیرا مخلوط کردن این دو ماده باعث تهوع و استفراغ شدید می شود.

 

عوارض عفونت تریکومونیازیس

داده ها حاکی از آن است که تریکومونیازیس با افزایش خطر انتقال اچ آی وی مرتبط است و ممکن است باعث شود یک خانم نوزاد نارس یا با وزن کم به دنیا آورد.

پیشگیری از ابتلا به تریکومونیازیس

مطمئن ترین راه برای جلوگیری از انتقال بیماری های مقاربتی، پرهیز از برقراری رابطه جنسی با شرکای جنسی متعدد و محافظت نشده می باشد. همچنین استفاده از کاندوم های مردانه لاتکس ممکن است به جلوگیری از شیوع تریکومونیازیس کمک کند، اگرچه هرگز مطالعات دقیقی در مورد چگونگی جلوگیری از ابتلا به این عفونت انجام نشده است.

عفونت قارچی واژن (برفک یا کاندیدیازیس واژن)

عفونت مخمر واژن یا کاندیدیازیس ولوواژینال یکی از دلایل عمده سوزش واژن است. تقریباً 75 درصد از کل زنان حداقل یک عفونت قارچی علامت دار را در طول زندگی خود تجربه می کنند. مخمرها همیشه به تعداد کم در واژن وجود دارند و علائم فقط با رشد بیش از حد مشاهده می شوند. عوامل مختلفی با افزایش عفونت علامتی در زنان مرتبط است، از جمله بارداری، دیابت ​​کنترل نشده و استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی یا آنتی بیوتیک ها.

 از دیگر عواملی که ممکن است میزان عفونت مخمر را افزایش دهد، استفاده از دوش واژینال، اسپری های بهداشتی زنانه معطر و پوشیدن لباس زیر تنگ از جنس پلاستیک می باشد. اینکه آیا مخمر می تواند از طریق رابطه جنسی منتقل شود یا نه مشخص نیست.

علائم عفونت قارچی واژن

شایع ترین علائم عفونت مخمر در زنان خارش، سوزش و تحریک واژن،. ادرار دردناک و یا درد در هنگام مقاربت می باشد. ترشحات واژن همیشه وجود ندارد و ممکن است کم باشد. ترشحات غلیظ و خاکستری مایل به سفید به طور معمول به شکل پنیری می باشد.

 

تشخیص عفونت قارچی واژن

از آنجا که معمولاً علائم و نشانه های خاصی برای این نوع عفونت وجود ندارد و با گرفتن سابقه و معاینه فیزیکی بیمار نمی توان این بیماری را تشخیص داد. پزشک معمولاً عفونت مخمر را از طریق بررسی های میکروسکوپی ترشحات واژن مخمر تشخیص می دهد.

درمان عفونت قارچی واژن

داروهای مختلف ضد قارچی واژن برای درمان عفونت مخمر در دسترس است. از آنجا که تشخیص عفونت های واژینوز باکتریال، تریکومونیازیس و عفونت مخمر بر اساس علائم بیماری دشوار است خانم ها می توانند برای تشخیص دقیق و درمان این عفونت به متخصص زنان مراجعه کنند تا برای آنها، پماد، قرص یا شیاف های ضد قارچی (بوتوکونازول ، میکونازول ، کلوتریمازول و تیوکونازول) تجویز کند.

 

 

کلام آخر

عفونت های واژن جزء یکی از بیماری های شایع در بین خانم ها می باشد و در صورت مراجعه و تشخیص به موقع به متخصص زنان و زایمان و آغاز روند درمانی در مراحل اولیه بیماری به راحتی درمان می شود. اما باید توجه داشته باشید که از مصرف خودسرانه هر گونه دارو و آنتی بیوتیک های مختلف جهت درمان انواع عفونت های واژن خودداری نمایید.